the politics of aesthetics

Sanat toplumsal ve siyasi meselelerle ilgili mesajlar ve duygular ileterek siyasi olmaz. Toplumsal yapıları, çatışmaları ya da kimlikleri yansıtma biçimiyle de siyasi olmaz. Tam da bu işlevlere aldığı mesafe yoluyla siyasi olur. Sadece eserleri ya da anıtları değil, belirli bir mekan-zaman sensoryumunu şekillendirdiği ölçüde siyasi olur; çünkü bu sensorsuyum, birlikte ve ayrı, içerde ve dışarda, önde ve ortada vs. olma biçimlerini tanımlar. (Rancière, Sanat ve Siyaset kitabından Elçin Gen çevirisi)

İngilizce meali:

Art is itself about politics not “because of its messages and sentiments, which transmits to the order of the world. Not even because of the way it represents the structures of the society, the conflicts or identities of the social groups. It is political for the distance it takes from her functions, from the type of time and space it institutes, for the way it parceling out the time and people the space” (Rancière, Malaise dans L’esthètique, 2004)